Δήμητρα Γορτυνίας
Δήμητρα Γορτυνίας, η γενέτειρα του αείμνηστου Σακελλαρίου
Το χωριό Δήμητρα (Δίβριτσα), ανήκει στο Δήμο Γορτυνίας (Δημοτική Ενότητα Κοντοβαζαίνης) της Περιφερειακής Ενότητας Αρκαδίας. Βρίσκεται ανάμεσα στα χωριά Κοντοβάζαινα και Βάχλια, απέχει δε περίπου 5 χιλιόμετρα από το καθένα.
Προς βορρά είναι ο λόφος του Προφήτη Ηλία, προς νότο βρίσκεται το βουνό Νταρίζα, όπου στη ρίζα του και σε όλο το μήκος του κυλούσαν τα νερά του Λάδωνα, πριν τη κατασκευή του υδροηλεκτρικού φράγματος το 1995. Το χωριό βρίσκεται σε υψόμετρο 660μ. και έχει έκταση 17 τ.χλμ. Η Δίβριτσα (Δήμητρα) πρωτοσυναντιέται στον πίνακα των χωριών της Γορτυνίας του Γάλλου περιηγητή Πουκεβίλ (Poukevil) με 100 κατοίκους. Είναι χωριό που ήδη το 1800 είχε συνοικισθεί και κατοικηθεί. Το όνομά της είναι τοπωνύμιο αλβανικής προελεύσεως και σημαίνει τόπο με πολλά νερά.
ΠΑΤΡΙΚΗ ΟΙΚΕΙΑ ΤΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ Θ. ΣΑΚΕΛΛΑΡΙΟΥ Το χωριό Δήμητρα, κατά γενική παράδοση και πεποίθηση, αποτελούσε «Μετόχι» της Ιεράς Μονής Αγίων Θεοδώρων Αροανίων (Καλαβρύτων). Ο 19ος αιώνας είναι ο «χρυσός αιώνας» της Δήμητρας και όλων των χωριών της Ορεινής Γορτυνίας. Με το τέλος του αγώνα για την ανεξαρτησία της Ελλάδος, στη Δήμητρα αναπτύχθηκαν όμορφα σπίτια, πολλών ειδών εμπορικά μαγαζιά, εργαστήρια, όπως ραφεία και υποδηματοποιεία.
Στο παρελθόν, η Δήμητρα ήταν ένα ζωντανό χωριό . Οι κάτοικοι καλλιεργούσαν τα κτήματά τους, αμπέλια- ελαιώνες- κήπους – περιβόλια και ασχολούνταν με τον θερισμό, τον τρύγο και το μάζεμα της ελιάς. Τα καλοκαίρια διασκέδαζαν στα πανηγύρια, με την ευκαιρία των γιορτών της Αγ. Μαρίνας, του Προφήτη Ηλία, της Αγ. Παρασκευής και του Δεκαπενταύγουστου.
Μετά τους δύο παγκοσμίους πολέμους και τον εμφύλιο πόλεμο, ακολούθησε για τη Δήμητρα η περίοδος της μετανάστευσης (εσωτερικής και εξωτερικής). Όσοι από τους κατοίκους της πήγαν στις μεγάλες πόλεις, ασχολήθηκαν κυρίως με το εμπόριο, όπου και διέπρεψαν. Όμως το σκόρπισμα των ανθρώπων ερήμωσε το χωριό και έφερε την ανάγκη για δημιουργία Συλλόγων, Ενώσεων, Αδελφοτήτων κλπ.
Ο επισκέπτης μπορεί να θαυμάσει την αρχιτεκτονική των σπιτιών με πελεκητή πέτρα, να γευτεί ντόπιους και εκλεκτούς μεζέδες από τις ταβέρνες στη γραφική πλατεία του χωριού και να διανυκτερεύσει στο μοναδικό ξενώνα της περιοχής, που βρίσκεται σε παλαιό τριώροφο, πετρόχτιστο αρχοντικό.
Επίσης, κάποιος μπορεί να επισκεφθεί το Φαράγγι του Λάδωνα, που βρίσκεται νότια του χωριού και να δει από κοντά τις ιστορικές σπηλιές, όπου κατέφευγαν επί τουρκοκρατίας οι ντόπιοι και, όπως λέγεται, και οι Δεληγιανναίοι. Συνεχίζοντας το οδοιπορικό του, ο επισκέπτης θα μείνει έκθαμβος από την αρχιτεκτονική των παλαιών πέτρινων, με καμάρες, γεφυριών και από τα ερείπια παλαιών νερόμυλων, θα δροσιστεί από τα νερά του Λάδωνα και θα ξεκουραστεί στον ίσκιο των υπεραιωνόβιων πλατανιών.
Σε κοντινή απόσταση είναι και το Μοναστήρι της Παναγίας της Κλειβωκάς. Η μονή είναι χτισμένη στη μέση ενός κοφτού βράχου, ύψους άνω των 200μ. Το περιβάλλον είναι επιβλητικό και η μεγάλη πέτρινη σκάλα σε ανεβάζει στο προαύλιο της μικρής εκκλησίας, που είναι χτισμένη στο στόμιο της σπηλιάς, όπου πριν από έναν και πλέον αιώνα βρέθηκε η εικόνα της Παναγίας. Η θέα από εκεί είναι πανοραμική, με τον ποταμό Λάδωνα να φιδοσέρνεται και να δίνει ζωή στην κοιλάδα που δημιουργεί.
Σίγουρα η επίσκεψη στη Δήμητρα είναι μια διαφορετική εμπειρία και αξίζει κανείς να τη ζήσει.
ΠΗΓΗ: Τουριστικός και Επενδυτικός Οδηγός της Ένωσης Συλλόγων Δήμου Κοντοβαζαίνης
PHOTO: Βασίλη Κουτρουμάνου